LEODIUM

LEODIUM

mel. Iudice Lips. Leodicum, olim vicus, in valle positus, inter nemora et montes, fontibus et amniculis per prona decurrentibus amoenissimus, in quem Landebertus Tungrorum Ep. crebro secedere consueverat, ubi quoque a Dodone domestico Pippini Regis interfectus ac sepultus est: postea urbs Belgii ad Mosam fluv. Hadr. Vales. haber, ad Urtae et Mosae confluentes, in finibus Eburonum, ampla, copiosa et Episcopatus, sub Archiep. Coloniensi, sedes, posthabitis Tungris ac Traiecto evasit, sub S. Hucberto Landeberti successore. Nomen a Leudibus, vel Leudis Leodisve, veteri appellatione Germ. quae homines significat, accepit. Luttich Germanis. Vulgo Liege, ab amniculo forte Legia Legie, ibi in Mosam effluente. Ad tertium a Tungris miliare, quâ Mer. spectat, tanto inurorum cinigur ambitu, ut altissimos complexetur montes vitibus consitos. Deinde in planitiem excurrit, adeo glebâ fertili, ad haec pomis, et nucibus omnis generis abundans, ut de praestantia cum Sicilia certare possit. Caput est Leodiensis Episcopatus le pays de Liege Gall. Stise von Luick Germ. qui tractus est Germ. in Belgio insertus, versus Mosam, sub Ep. proprio; pars Circuli Westphaliae. Terminatur ab Or. Duc atibus Limburgico et Luxemburgico; ab Occ. Brabantiâ et Comit. Namurcensi, a Sept. Geldria sup. Partes quoque aliquae Luxenburg. Namurcensis et Hannonii tractuum huc pertinent. Fuit haec ditio alias ampla, nunc Traiectum ad Mosam, Carlomontium, aliaqueve quaedam opp. aliis subsunt. Populos sub se complectitur Caesari veteribusqueve notos ac celebratos, Eburones, quorum vestigium retinet Ebura oppid. milliario uno a Leodio dissitum: Tungros, qui Germanos se primi dixêre: horurn opp. nunc Tongren: Centrones quoque co loco habitâsse contendunt multi, ubi hodie nonnihil mutatâ voce Sainct Truden, i. e. sancta Gertrudis, vel potius S. Trudonis, Abbatia videtur, a Leodio sex, a Tungris tribus distans milliaribus. Porro hîc sunt oppida Huum, Dinantium, Vallocuriae, Bullionium, aliaqueve. Hîc utpote in villa publica s. fiscali, Car. Mag. Natalem Domini celebravit, A. C. 769. Henr. IV. Imp. maerore animi Exstinctus est, A. C. 1107. quinque Annis sepulturâ a Papa prohibitus. Henr. VI. Imp. Ep. rebellem coercuit, A C. 1191. Res publica pet totos 40. Annos, horrendo illo schismate, cum Paparum unus Romae, alter Avenione sederet, neutrum agnovit, sub finem Sec. 14. Regio 52. Baronias, Abbatias plurimas, 24. urbes muris cinctas, et ultra vicos 400. continet. Urbsab Ambiorige, cuius Caesar meminit, de Bell. Gall. l. 5. c. 8. quibusdam videtur condita, multa passa sub Normannis, capta a Brabantiae Duce, et integro sextiduo direpta, A. C. 1212. Iterum dissensionibus ob Electionem Ep. obortis graviter afflicta, Sec. 15 a Burgundiae Duce Car. post varia proelia, horribiliter vastata, A. C. 1468. hoc quoque Sec. ab Episcopis male habita; et praesentis belli mala sentit, captâ per proditionem a Gallis arce, A. C. 1675. quae destructa, A. C. 1676. Vide Ioh. Chapeauville in Tom. Script. Pont. Tongr. et Leod. Mor. in Dict. Hist. nuperrime quoque ignes Gallicos, et iam iterum minas atroces vacante sede, perpessa etc.